Czas nas uczy pogody
Tradycyjnie od lat Uniwersytet Trzeciego Wieku w Gorzowie Wlkp. organizuje raz w roku koncert dedykowany Darczyńcom, którzy 1% podatku przekazali na rzecz tego Stowarzyszenia.
Koncert taki odbył się w dniu 26 kwietnia 2017 r. w sali widowiskowej Miejskiego Centrum Kultury w Gorzowie Wlkp.
ul. Drzymały 26. Program poprzedziła prezentacja multimedialna na ekranie wyeksponowanym przed sceną.
 Scena przed rozpoczeciem programu W przygotowaniu koncertu wzięły udział aż trzy stowarzyszenia:
 Wykonawcy programu w komplecie Na program złożyły się autorskie interpretacje utworów poetyckich, piosenki śpiewane przez wokalistów, a także ekspozycja prac plastycznych. Połączenie w jedno spójne dzieło trzech dość licznych i różniących sie od siebie żywiołów to zadanie karkołomne. Podjął się go jednak twórca i reżyser programu w osobie Czesława Gandy – Prezesa gorzowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Gorzowie Wlkp. Nie była to pierwsza okazja do współpracy trzech wymienionych wyżej organizacji. Podobny koncert odbył się wcześniej w Zielonej Górze z okazji Walentynek. Scenę zaaranżowano na podobieństwo kawiarni. Były stoliki nakryte obrusami, przy których siedzieli uczestnicy programu, był też kelner w tradycyjnym stroju, w którego rolę wcielił się, wspierany przez Milenę Rucką, Roman Habdas, mający w tej profesji długoletnie doświadczenie.  Ostatnie przygotowania techniczne Tytuł programu odzwierciedlający jego klimat zaczerpnięty został z piosenki finałowej z muzyką Krzesimira Dębskiego do słów Jacka Cygana. Prezentowane teksty i piosenki skłaniały do refleksji nad przemijaniem, urokiem codzienności, czerpaniem z życia każdej chwili, przyjmowaniem z optymizmem tego, co niesie nam każdy dzień. Życie nie składa się z samych radości, sztuką jest umiejętność odnajdywania pozytywnych wartości w każdym zdarzeniu, które niesie nam los. Program rozpoczyna wokalistka Marzena Szumlańka-Śron piosenką z muzyką Seweryna Krajewskiego do słów Agnieszki Osieckiej pod tytułem "Nie żałuję" "Że w tym kraju przeżyłam Tych parę trudnych lat Nie żałuję Że na koniec się dowiem Ot tak się toczy świat Nie żałuję Że nie załatwią mi urlopu od pogardy I że nie zwrócą mi uśmiechu jak kokardy Pieszczoty szarej tych udręczonych dni Nie żal mi, nie żal mi"  Przy mikrofonie Oliwia Królikowska Oprócz wykonawców z dwóch Uniwersytetów Trzeciego Wieku, czyli ludzi "wcześniej urodzonych" w programie biorą też udział wykonawcy młodego pokolenia, ba, nawet solistki nastolatki - Oliwia Królikowska i Milena Rucka. Program jest przez to bardziej urozmaicony i uniwersalny. Dotyka problemów i spraw nie tylko ludzi starszego pokolenia, ale i tych bardzo młodych. Są "Wakacje z blondynką", piosenka "Przez twe oczy zielone oszalałem" - wyśpiewane przez Zespół Wokalny Uniwersytetu Trzeciego Wieku, jest piosenka "Chcę do Bodzia" w wykonaniu Mileny Ruckiej, w której solistka z uporem i determinacją, nie licząc się z opinią mamy, taty, babci, itd. powtarza refren: Ja chcę do Bodzia, chcę do Bodzia, no bo w modzie są najbardziej teraz Bodzie, choć coś stoi na przeszkodzie, ja się będę bawić z Bodziem, no bo z Bodziem żyję w zgodzie, on nie wierzga i nie bodzie, ja chcę z Bodziem, ja chcę z Bodziem, ja chcę z Bodziem...  Poetycki dialog Nieśmiertelny temat uczuć, emocjonalnych relacji między kobietą i mężczyzną nabiera przez to różnych barw i odcieni. Są poetyckie dialogi obrazujące nawiązywanie bliższych kontaktów z ludźmi szukającymi uczucia. Czasem zwyczajny telefon od bliskiej osoby z pytaniem "jak się czujesz?" sprowadza nasze myśli na inne tory i skłania do zwierzeń. Przeżywając takie sytuacje sami nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć sobie na proste pytanie, dlaczego tak się dzieje? Wszędobylskie telefony komórkowe, które na dobre zadomowiły się w naszej codzienności też mogą być sprawcami zabawnych sytuacji. Jeśli na liście kontaktów są dwa Michały, trudno przecież rozpoznać, który z nich to mąż, a który to szef. Który jest duży, a który mały. Któremu można impulsywnie i swobodnie "nawrzucać", a z którym należy rozmawiać raczej grzecznie i powściągliwie. A jeśli Michały się nam pomylą, co wtedy?  "Rzeko szemrzaca, siostro moja" - a ty "idź w swoją stronę, idź" Krystyna Woźniak i Marzena Szumlańska - Śron Są w programie okazje do poważniejszej refleksji nad upływem czasu, trudnymi sytuacjami zmuszającymi do wyjazdu z kraju "za chlebem". Jest też intrygujący dialog z motywami cygańskimi poetki Krystyny Woźniak i solistki Marzeny Szumlańskiej-Śron. Wreszcie piosenka finałowa "Czas nas uczy pogody", której refren śpiewają wszyscy wykonawcy.  Reżyser Czesław Ganda przy pracy W programie poetycko - muzycznym pt."Czas nas uczy pogody" udział wzięli: poeci i muzycy z Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Gorzowie Wlkp, Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Gorzowie Wlkp oraz poeci z Zielonogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.  Wykonawcy programu w komplecie Poeci:
 Wspólny śpiew Wokalistki:
scenariusz: Krystyna Woźniak kierownictwo muzyczne: Czesław Ganda kierownictwo organizacyjne: Samorząd Uniwersytet Trzeciego Wieku w Gorzowie Wlkp. kierownictwo techniczne: Rafał Stećków realizacja dźwięku, światła: Sergiej Sokołow reżyseria: Czesław Ganda Program został przygotowany i zrealizowany przez: Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku w Gorzowie Wlkp. Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury w Gorzowie Wlkp. Zielonogórski Uniwersytet Trzeciego Wieku. Miejskie Centrum Kultury w Gorzowie Wlkp. Tekst: Ferdynand Głodzik
Zdjęcia: Barbara Krupecka |